كۆپۈنچە ھاللاردا ئىنساننىڭ پىسخېكىسىنى بۇزىدىغان ۋە روھىيىتىنى خورىتىدىغىنى ئۇنىڭ ئىدىيىسىدە شەكىللەنگەن قېلىپلانغان چۈشەنچىلىرىدۇر. بىزنى ئۈمىدسىزلىككە ۋە چۈشكۈنلۈككە ئىتتىرىۋاتقان ھەرقانداق ئىشنىڭ كەينىدە ياتقىنى كۆپۈنچە ھاللاردا ئۇ ئىشنىڭ مەنبە، جەريان ۋە نەتىجىسىنىڭ بىزنىڭ ئىدىيەرىمىزدىكى قېلىپ بىلەن ئۇيۇشمىغانلىقى سەۋەپلىكتۇر.

يېقىننىڭ ياقى «ۋەتەن»گە بېرىپ يىللارنىڭ ياقى يىغىلىپ قالغان ھەر تۈرلۈك «ھەسرەت»لىرىنىڭ دەردىگە داۋا تېپىپ چىقىۋاتقانلار كۆپىيىپ قالدى. شەرقى تۈركىستانلىقلارنىڭ 70 يىلنىڭ ياقى ئاران بىر نەپەس ئىلىش ئىمكانىيىتىگە ئېگە بولغان، تۇنجۇقتۇرۇلغان مۇستەقىللىق كۆرىشىنىڭ ئەمدىلەدىن بىخلىنىۋاتقان بىر پەيتىدە، ئۇشبۇ شەخسىيەتچى ماڭقۇرۇتلارنىڭ بىخۇتلارچە خيانىتى سەۋەپلىك خەلىقارادا يامان تەسىرگە ئۇچىرىشى، ئەڭ مۇھىمى بۇ كۆرەشنىڭ غول ئۇمۇرتقىسى بولغان مۇھاجىراتتىكى ئۇيغۇر خەلقىنى ئۆز مىللىتىگە نىسبەتەن چوڭقۇر ئۈمىدسىزلىك ۋە كېلەچەككە نىسبەتەن قاراڭغۇلۇق ۋە ئىشەنچسىزلىككە باشلاپ قويىشى كىشىنى تولىمۇ ئەپسۇسلاندۇرىدۇ. ئىجدىمائى تاراتقۇ ۋاستىلىرىدا «ۋەتەن»گە بارغان چولپانلارنىڭ ۋېدىيو-رەسىملىرى ئاستىغا يېزىلغان ئىنكاسلار، ئۇيغۇر خەلقىنىڭ بۇ تۈردىكى خيانەتكار شەخسىيەتچى ماڭقۇرۇتلارغا بولغان غەزىپى، نەپرىتى، ھەسرىتى ۋە ئاچچىقىنى «ئۇلار»دىن ئەمەس بەلكى بىر-بىرىدىن، جۈملىدىن ئۇمۇمى مىللەتنىڭ لاتا غىلاپلىقىدىن، ئەزەلدىن تارتىپ ئېشىكى ئۆلسە قوڭى غېجەك تارتىدىغان تۇتامسىز خارەكتېرىدىن كۆرىۋاتقانلىقى، شۇ ۋەجىدىن ئۈمىدسىزلىك ۋە ئۆز ئارا ئىشەنچسىزلىك پاتقىقىغا پېتىپ قالغانلىقى ھەممىگە ئاشكارا بىر ھەقىقەت بولۇپ قالدى. ھەر خىل سىياسى پائالىيەت، نامايىش، يىغىلىش، سۆھبەت قاتارلىق ئىجدىمائى پائالىيەتلەرگە قېتىلىش قىزغىنلىقىمۇ مۇشۇ كۈنلەردە 2017- يىلىدىن بۇيانقى ئەڭ تۆۋەن سەۋىيەدە تۇرماقتا.

ئۇلارنىڭ قىلمىشلىرى سەۋەبىدىن ئاچچىق يۇتۇش، ئاھ ئۇرۇش، خىيانىتىنى قوبۇل قىلالماسلىق ۋە ئېيتىپ تۈگەتكۈسىز تىل-دەشنامنىڭ ئانا سەۋەبى بىزنىڭ ئۇلارنى ۋىجدانى بۇرچىمىز، مىللى ۋە دىننى ئەھكاملىرىمىز ئالدىدا بىز بىلەن ئوخشاش ئورۇنغا قويۇپ مەنتېقە يۈرگۈزگەنلىكىمىزدىندۇر. تېخىمۇ ئىنىقىراق ئېيتساق پۈتۈن بۇ خىيانەتكار ماڭقۇرۇتلارنى ئۆزىمىزگە ئوخشاش ۋەتەن-مىللەت دەيدىغان شەرقى تۈركىستانلىقنىڭ بىر ئەزاسى دەپ ئويلىۋالغانلىقىمىزدىندۇر. ئەمەلىيەتتە بۇ بىئولوگىيىلىك ئۇيغۇرلار ھەرگىزمۇ ئىدىيە، مەنتېقە ۋە مەپكۇرە جەھەتتە بىز بىلەن بىر مىللەت ئەمەس. ئۇلار گەپ قىلسا بىزنىڭ چۈشىنىشىمىز، ئۇلارنىڭ بىز بىلەن ئورتاق كۈلتۈرنى ياشىشى ۋە چىراي شەكلىنىڭ ئوخشاشلىقى، بىر جۇغراپىيەدە ياشىغان بولغانلىقىمىز پەقەتلا تاشقى ئامىللارنىڭ ۋە بىئولوگىيىلىك ئالاھىدىلىك سەۋەپلىك ئوخشاشماقتا. ئىنساننى ئىنسانغا قېرىنداش قىلىدىغىنى دىنىمىزدا ئېمان بولسا، ھايات مۇساپىمىزدە يولداش ۋە سەبداش قىلىدىغىنى ئىدىيە ۋە مەپكۇرىدۇ.

بىز ۋە ئۇلار ئەزەلدىن بىرلىكتە ياشاپ كەلگەن تۈپتىن پەرىقلىق ئادەملەر!

مەسىلەن بىزنى كىچىك چاغلىرىمىزدا جۈمەگە بارغۇزماسلىق ئۈچۈن چۈشلۈك دەم ئىلىشتا ئۆيگە قايتۇرماي مەكتەپكە سولاپ قويغاندا ئۇلار بېخارامان ئۆيلىرىگە قايتالايتتى.

بىزگە رامىزانلاردا زورلاپ سۇ ئىچكۈزۈلگىنىدە ئۇلار ئۆيلىرىدىن ئىلىپ كەلگەن تاماقلىرىنى بىراۋ زورلىمىسىمۇ بېخارامان يەيتتى.

بىزنىڭ ئانىلىرىمىز ياغلىق ئارتقانلىقى سەۋەبىدىن سىرتلارغا چىقالمايۋاتقان چاغلاردا ئۇلارنىڭ ئانىلىرى