ŞANGHAY İŞBİRLİĞİ ÖRGÜTÜ , AVRUPA BİRLİĞİ VE YOL AYIRIMINDAKİ TÜRKİYE (2.BÖLÜM)

Türkiye Cumhuriyeti devletimizin Avrupa Birliği ile Şanghay İşbirliği Örgütü arasında bir seçim yapması gerekmiyor.Avrupa Birliği’ne küsmek yerine hak arayışını sürdürmelidir.Şanghay İşbirliği Örgütü ile  de ülkemizin manfaatlarının gerektirdiği ölçüde  işbirliği yapma yolunu izleyebilir.Bunun için ille de bu örgüt’e üye olması gerekmiyor(muş).Aksine  Türkiye’nin bu örgütün dışında kalması,Türk dünyasının ortak geleceği açısından hayatı önem taşımaktadır. 
Bununla birlikte Türkiye daha kalıcı çıkış  yolu olarak kendi önderliğinde manevi coğrafya ülkelerini kapsayan yeni bir uluslar arası işbirliği teşkilatı  oluşturmayı de düşünmeli. Türkiye’nin bu potansiyeli vardır ve gücünü kurumsal düzeye taşımanın zamanı gelmiştir.Büyük işler hergün yapılmayabilir. Ama,gününde mutlaka yapılmalıdır. GÜN, BUGÜNDÜR.

Dr. Ferhat Kurban  TANRIDAĞLI

Geçen hafta kaleme aldığım (18.11.2016 tarihli ) yazımda Şanghay  İşbirliği Örgütü’nün oluştuğu dönem, o devirdeki şartlar,oluşumun perde arkası, amacı, günümüzde yaşananlar ve Atalarımızın günümüzden 14 asır önce Orhun Abidelerinde yer alan öğütlerini de hatırlatmak sureti ile ‘’Şanghay İşbirliği Örgütü , Avrupa Birliği ve Yol Ayırımındaki Türkiye” başlığı altında konuya değinmiştim. Daha sonraki günlerde Sayın Cumhurbaşkanımızın konuyu resmen gündeme getirmesi ile kamu oyunda tartışmalar başladı. Demokrasinin nimetlerinden olan fikir özgürlüğü çerçevesinde yapılan tartışmalar hızla yayılırken , Örgütün çekirdek gücünü oluşturan devlet yetkililerinin  sıcak açıklamaları da peş peşe gelmeye başladı. Örgüt kapısının Türkiye’ye açık olduğunu ima ettiler. Olaylar baş döndürücü hızla öyle bir gelişti ki, Türkiye bir anda Türkiye, Şanghay  İşbirliği Örgütü Enerji Kulübü’nün 2017 dönem başkanlığını üstlenmiş oldu.  (Bak:Türk basını).

Türkiye’nin enerji ihtiyacını karşılamak için yaptığı çalışmalar çerçevesinden bakıldığında bu gelişme çok olumlu ve faydalı bir gelişme olabilir. Ayrıca bu gelişmeden anlaşılıyor ki, Türkiye’nin ülke manfaatları gereğï bu örgüt ile de işbirliği yapabilmesi için ille örgüte üye olmasına gerek yokmuş. Demek ki örgütün dışında kalarak da işbirliği yapılabilyor muş. Türkiye’nin bu örgütün dışında kalması Türk dünyasının ortak geleceği için hayati öneme haizdir.( Bunun gerekçelerini bir önceki yazımda açıklamaya çalışmıştım). Ancak gündem ne kadar baş döndürücü bir hızla gelişmiş olsa da   bazı gerçekler yine de değişmiyor.

1.) UÇ NOKTALAR ARASINDA SÜREKLİ GİDİP GELMEK TÜRKİYE’NİN İMAJINA ZARAR VEREBİLİR.

         Türkiye Cumhuriyeti devleti köklü devlet geleneğine , engin devlet tecrübesine sahip  istikrarlı,  kurumsallaşmış  ve güçlü bir ülkedir. Türkiye’nin çevresinde Türkiye’ye gıpta ile bakan, attığı her adımı hayranlıkla takip eden, Türkiye’nin güçlenmesi, selameti için ellerini  havaya kaldırarak  Allah’a dua eden gönüldaş topluluklar olduğu kadar en ufak bir fırsatta darbe vurabilmeyi  amaçlayan ve onun   için Türkiye’nin tökezlemesini için pusuda bekleyen karanlık güçlerin de olduğunu görüyoruz. Onun için, değişen dünya şartlarına uyum sağlamaya çalışırken Batı ile Doğu arasında bocalıyormuş gibi zaafiyet belirtileri göstermekten sakınılmalıdır. Önce kendi potensiyelini keşfetmek, Türkiye’nin coğrafi ve stratejik  konumunu iyi değerlendirmek, Cumhuriyetin kuruluş temeli olan milli ve manevi değerlerinden aldığı güç ile sağlam zeminlere ayak basmak ülkemiz açısından çok daha yararlı ve hayırlı olur. Nitekim milli ve manevi değerlerin dengesinden oluşan milli gücün nelere kadir olduğunu 15 Temmuz lanetli darbe girişiminde  Türk Milletinin  ortaya koyduğu  kendi iradesine sahip çıkma  ve bunun sonucu yazdığı destansı karşı koyma ve direniş  sayesinde bir daha idrak etmiş olmaktayız.

2.) KİMSEYE KÜSME, YALNIZ KALIRSIN – KİMSEYE GÜVENME,ORTADA KALIRSIN.  GÜNÜMÜZ ŞARTLARI HERKESLE BARIŞIK AMA TEDBİRLİ OLMAYI GEREKTİRİR.

‘’Türkiye’nin Avrupa Birliği üyelik süreci 1963 yılında Türkiye’nin Avrupa Ekonomik Topluğu ile ortaklık anlaşması imzalamasıyla başlamıştır.Bu süreç  1987 yılında tam üyeliğe başvurmasıyla ivme kazanmış ve  en son 1999 yılında AB üyeleri tarafından aday ülke olarak kabul edilmiştir. Türkiye,AB.ile  2005 yılında tam üyelik müzakerelerine başlamıştır.(Bak: Google; https//tr.m.wikipedia.org- wiki- Türkiye…)’’. Türkiye,dile kolay  tam 53 yıldır AB.yolunda  bir yolculuk sürecinde azimile yürümektedir.  AB uyum yasaları başta olmak üzere yapılan sayısız çalışmalar da  bu yolculuğun  diğer çabalarıdır. Avrupa Birliği’nin Türkiye’ye karşı sergilediği oyalıyıcı ,riyakar ve  iki yüzlü tutumu, sonu gelmeyen , bitmek bilmeyen talepler, istekler ve dayatmalar gerçekten can sıkıcı ve bıktırıcıdır. Ancak o kadar yıl ve bir o kadar çabalardan sonra kolayca pes etmek de Türkiye’ye zarar verir. Tıpkı Uygur Türklerinin  bu ve benzeri   durumlar için dediği gibi : ‘’30 günlük  orucun 29.gününde  onu bozarak eksik  gün oruç tutmak, yanı 29.gününde bitirmek  olarak açıklanabilir. Onun için bugüne kadar verilen mücadelenin karşılığını almaya çalışmak, gemileri yakmak yerine hak arayışını sürdürmek çok daha yararlı olabilir. Anadolu’da bir deyim vardır: ‘’Kimseye küsme , kimseye güvenme’’. Ben bu deyimi şöyle anlıyorum: Her kese küsersen yalnız kalırsın, herkese güvenirsen ortada kalırsın.

Bu deyim insanlar arasındaki ilişkiler için söyelenmiş olabilir ama bir çok ahlaki değerlerin içinin boşaltıldığı , dış politakada ‘’Ebedi dostluklar yoktur, ebedi menfaatler vardır’’ ilkesinin hakim olduğu günümüzde bu anadolu deyimi uluslar arası ilişkilerde de geçerli  olmaktadır. Her kesle barışık olmak bununla birlikte de tedbiri elden bırakmamak ülke menfaatleri açısından önemli gözükmektedir.  Bir Uygur Türkü Filozuf’un  dediği gibi, ”  Alemdeki işler takdire bağlı, velakin onun da tedbiri vardır.’’

3.EJDERHA’NİN KUYRUĞU  VEYA AT’IN BAŞI OLMAK.
Etkisi veya büyüklüğü  ne olursa olsun her hangi bir oluşumda veya örgütte kurucu üye olarak yer almak ile sonradan üye olmaya çalışmak arasında ciddi farklılıklar  vardır. Teşkilatın kurucusu olmak veya kurucu üyesi olmak tüzük ve şartnamelerin yazılışından itibaren kendi amaç ve hedeflerini gözetme imkanı verir. Bu durum ise,  temel ve  esas  gayeye daha iyi hizmet edilebilmesini sağlar.Organize ve  oluşumu sağlanmış, kurulmuş, hatta kuruluş amacı doğrultusunda bayağı  yol almış bir örgüte sonradan üye olmaya çalışmak örgütün tüzüğünü ve şartnamelerini peşinen kabul etmek anlamına geldiği için, yeni üyelerin daha önce belirlenen kriterlere  uyum sağlamaktan başka yapılacak bir şey yoktur. Özellikle ŞİÖ nün şartnamelerine imza atmak Türkiye’nin elini kolunu bağlayabilir. Türkiye’nin Türk Dünyasındaki manevi önderlik vasfını zedeleyebilir. Her şey bir yana AB serüvenimizde yaşadığımız gibi çıkmaz ayın çarşambasına randevu alıp, asırlarca oyalanabiliriz da. Şanghay  işbirliği örgütü’nün sıcak tavırları sadece başlangıca (açılışa) özel sergilenmiş geçici bir tavır da olabilir.
Bu durumda hep Ejderhaya  kuyruk olma çabasında olmak yerine , ejderha  kadar büyük olmasa da daha güçlü bir varlık olan çak vefalı ve asil bir yaratılıştaki  at’ın başı olmayı hedeflemek milli menfaatler açısından çok daha isabetli olabilir.

Geçenki yazımın(1.bölümün)  son bölümünü aynen tekrarlama ihtiyacı duyuyorum:

ÖNERİLER:
1. Türkiye kendine özgü bir alternatif güç oluşturabilir.
Son yıllarda Türkiye Türk dünyasında ve İslam coğrafyasında manevi öndelik konumuna gelmiş durumdadır. Türkiye’nin yaptığı fedakarlıklar örneğin Türk Cumhuriyetlerinden binlerce öğrenci getirip yetişmek, Türk dünyasındaki tarihi varlıklara sahip çıkmak ,geniş bir coğrafyada kültürel etkisini derinleştirmek , Filistin konusunu kararlı bir şekilde sahiplenmek ve milyonlarca mülteciye kucak açmak gibi milli ve insani çabaları meyvelerini vermeye başlamıştır. Ekonomik ve askeri güç olarak da caydırıcılığı artmıştır. Artık bu durumu kurumsal seviyeye getirmenin zamanı gelmiştir.

2. ‘’DIŞ TÜRKLER BAKANLIĞI ’’ kurulmalı.
Gerekçeler:

1)Avrupa birliği bakanımız öteden beri var ama konuya o denli önem verilmesine rağmen sonuca olumlu katkı sağlamadığını görüyoruz.

2) TİKA, Yurtdışı Türklerni ve Akraba topluluklar başkanlığı ve sivil kuruluşlarımız çerçevesinde yapılan çalışmalar artık Türkiye’nin manevi önderliğini kurumsal olarak ifade etmesi için yeterli ve yetkili olmamaktadır. Onun için bünyesinde ‘’TÜRK ORTAK PAZARI ÇALIŞMA KOMİSYONU’’, ‘’ TÜRK DÜNYASI ORTAK ALFABE VE ORTAK YAZI DİLİ ÇALIŞMA KOMİSYONU’’ gibi birimlerin de yer aldığı ‘’DIŞ TÜRKLER BAKANLIĞI’’ tesis edilmeli..

Bütün altyapıların Sağlanmasından  sonra ise Türkiye’nin önderliğinde uluslar arası bir yeni güç:

‘’MANEVİ (GÖNÜL) COĞRAFYASI ÜLKELERİ İŞBİRLİĞİ TEŞKİLATI ’’ oluşturulmalı.
Bu ismin kullanılması Balkanlar ve Türk dünyası dışında Türkiye’ye samimi tutum sergileyen Arap ülkeleri ve diğer islam ülkelerini kapsaması açısından önemlidir.Batıda Macaristan( Hungary= HUN DEVLETİ) doğuda Japonya, Kore ( Bu ülkeler Hun soyundan geldiklerini savunur, dilleri Altay dil ailesine mensuptur, Kore Başbakanı kanlarında %20 Türk kanı olduğunu ifade etmiştir ve Türkiye’yi sever, sayarlar), Hinistan (Babür Şah’ın devlet kurduğu torpraklardır ve Türkiye’yi sever ve bağlıdırlar) gibi ülkeleri de kapsıya bilir. Hatta bu ülkeler Çin’nin yayılmacı politikasına karşı arayış içinde oldukları için onların da işlerine gelebilir.

Bu teşkilat Türkiye’nin şanına en yakışan, Türkiye’yi dünyanın denge unsuru haline getirecek , ‘’Dünya Beşten büyüktür’’ söyleminin içini dolduracak bir oluşum olabilir.

Her zaman savunduğum tez: Türkiye güçlendikçe Türk dünyasının başı dik olur. İnsanlık huzur bulur. (2.Bölümün Sonu.Yazı devam edecek.)