Dolkun İsa
Uygur Soykırım Komünist Çin yönetimi Çin’deki iç savaşı terör yöntemleri kullanarak ele geçirdikten sonra Sovyet Diktatörü Stalin’in askeri ve ekonomik yardımı ile Doğu Türkistan’ı işgal etti. Çin rejimi o tarihten beri Doğu Türkistan Türklerine karşı Sistematik baskı ve zulüm ile etnik soykırım uygulamaktadır. Çin’in esas amacı bu topraklarının asil sahibi Uygur,Kazak,Kırgizlar başta diğer Türk halklarını asimilasyon ile Uygur kimliğini ortadan kaldırmak suretiyle bu kadim Türk topraklarını ebedi olarak Çin akarasına katmaktır. Çin’in bu sistematik uygulaması 2Nisan/2017’de kabul ettiği sözde “Aşırılıkçılar ve Terörcülerle Savaş” yasası ile resmi ÇKP Uygulaması olarak yoğun şekilde sürdürülmektedir.
Diasporada yaşayan herhangi bir Uygur’un Doğu Türkistan’ı ziyaret etmesi imkansızdır. Anavatanları artık bir açık hava hapishanesine dönüştü; her yerde mevcut ve gelişmiş gözetim sistemleri aracılığıyla hareket özgürlüğüne yönelik ciddi kısıtlamalarla sıkı bir şekilde kontrol ediliyor. Doğu Türkistan’ı ziyaret edebilenler uluslararası gazeteciler, diplomatlar ve Uygur kültürünün ve dininin Çin versiyonunu arayan Çinli turistlerdir.
Ancak Uygurların kültürel, dinsel ve dilsel kimliklerini gerçek anlamda ifade etmeleri yasaktır. İslam’ı uygulamak gibi Çin Komünist Partisinin değerlerinden herhangi bir sapma, bir toplama kampına veya yüksek güvenlikli bir hapishaneye nakledilmek anlamına gelebilir. Bu baskı özellikle Uygurların namaz kılmasının, oruç tutmasının, bayram kutlamasının ve hatta çoğu yıkılmış veya Çin kültürüne asimile edilmiş camileri ziyaret etmesinin yasak olduğu kutsal Ramazan ayında daha da şiddetli oluyor. .
Çin hükümetinin Uygur kimliğini ortadan kaldırmaya yönelik sistematik zulmü ve planı 2017’den bu yana yoğunlaştı . O tarihten 2019’a kadar yaklaşık 3 milyon Uygur keyfi olarak gözaltına alındı ve siyasi beyin yıkama, işkence, tecavüz, kısırlaştırma, zorla çalıştırma ve diğer insanlık dışı muamele biçimleri nedeniyle toplama kamplarına gönderildi. Çocuklar Çin’deki yatılı okullara nakledilirken, zorla kısırlaştırma ve rahim içi cihaz implantasyonu nedeniyle Uygurların doğum oranı yarı yarıya azaldı.
Aynı zamanda, Devlet tarafından dayatılan zorla çalıştırma planı 17’den fazla sektörü kapsayacak şekilde genişletildi ve 1,6 milyon Uygur’u zorla transfer edilme riskiyle karşı karşıya bıraktı. 2021 yılında bağımsız Uygur Mahkemesi, Çin hükümetinin Doğu Türkistan’da soykırım ve insanlığa karşı suç işlediğini ilan etti. Bu, 11 ulusal parlamentonun ve bir hükümetin Uygur soykırımını tanıyan kararlar almasına yol açtı. İşlenen zulümlere ilişkin çok sayıda kanıta rağmen, dünyanın dört bir yanındaki birçok hükümet Çin’e karşı her zamanki gibi bir yaklaşım sürdürüyor ve insan hakları ve uluslararası düzen açısından doğuracağı vahim sonuçlara rağmen görmezden geliyor.
Avrupa Birliği, AB’nin Uygur soykırımına karışan Çinli yetkililere yaptırım uygulamasının ardından 2019’da kesintiye uğrayan Çin ile insan hakları diyaloğunu geçen yıl yeniden başlattı. Çin hükümeti, bazıları Doğu Türkistan’ı ziyaret eden ve sahadaki durumu açıkça öven İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT) üyeleriyle düzenli olarak temaslarda bulunuyor.
Çin hükümeti, uluslararası ilginin odağında olmasına rağmen gerçeği gizlemek için propaganda çabalarını ve dezenformasyon kampanyalarını yoğunlaştırdı. Dahası, yedi yıl önce soykırımın başlangıcından bu yana, Çin hükümetinin baskıları Doğu Türkistan’ın ötesine uzanıyor ve dünyanın dört bir yanındaki Uygur insan hakları savunucularını, gazetecileri, aktivistleri ve diaspora üyelerini hedef alıyor. Çin’in benzeri görülmemiş ölçekteki ulusötesi baskısı muhalifleri susturuyor ve fiziksel ve dijital saldırılar, adam kaçırmalar, sınır dışı etmeler, casusluk, siber saldırılar ve çevrimiçi taciz yoluyla korku aşılıyor.
Benim durumum konunun ciddiyetini ortaya koyuyor. Aktivizmimden dolayı 1995 yılında Doğu Türkistan’dan kaçmak zorunda kaldım. Almanya’da siyasi sığınma talebinde bulunduktan sonra Çin hükümeti Interpol’de hakkımda bir bildiri yayınladı. 1997’den 2018’e kadar Almanya, İsviçre, Türkiye, Güney Kore, Amerika Birleşik Devletleri ve İtalya’da sık sık gözaltına alındım ve sorguya çekildim. Birleşmiş Milletler, Avrupa Parlamentosu, ABD Kongresi ve birçok sınır görevlisi bana bir suçluymuşum gibi davrandı. 11 Eylül olaylarının ardından, yanlış bir şekilde terörist olarak etiketlendim; bu, Çin hükümetinin Uygurları haksız yere suçlamak ve onları uzun hapis cezalarına maruz bırakmak için kullandığı bir taktikti. Çin hükümeti benim Çin’e iade edilmemi bekliyordu.
Daha sonra 2013 yılında Çin hükümeti, aile üyelerine baskı yapmak gibi iyi bilinen bir strateji kullanarak aileme saldırdı. Çinli yetkililer bu taktikle Doğu Türkistan’daki akrabalarının refahını tehdit ederek insan hakları ihlallerini bildirebilecek kişileri susturmaya çalışıyor. Medyadan öğrendiğime göre 2018 yılında toplama kampında ölen annemi trajik bir şekilde kaybettim. Geçtiğimiz yıllarda iki kardeşimin Doğu Türkistan’da tutuklu olduğunu, içlerinden birinin müebbet hapis cezasına çarptırıldığını öğrendim.
Dünyanın soykırımın gerçek boyutunu görmesini engellemek için Çin hükümetinin yapabileceklerinin sınırı yok. Uluslararası toplum yavaş yavaş olup bitenlerin gerçekliğiyle yüzleşirken, küresel Uygur toplumunu dinlemek ve uluslararası hukuk kapsamındaki mevcut tüm mekanizmaları kullanarak Çin’i eylemlerinden aktif olarak sorumlu tutmak hayati önem taşıyor. Artık harekete geçme zamanı.
