ÇİNLİ GAZETECİ : ÇİN MİLLETLER VE UYGUR POLİTİKASINI İYİLEŞTİRMEDEN ÜLKEYE HUZUR VE İSTIKRAR GELMEZ.

Türkçeye aktaran  :  Hamit Göktürk

Çin’de yayınlanan “Diplomatik” Dergisinde “ Uygurların İki Yüzü “ adı altında uzun haber yorum kaleme alan Çinli Gazeteci- Yazar Mu Cun Şen Doğu Türkistan ve Uygurlar konusundaki düşüncelerini şöyle açıklıyor : “ Son yıllarda Çin ve uluslar arası kamu oyu ve medyada Doğu Türkistan ve Uygur meselesi tarihte hiç rastlanmadığı kadar gündem oluşturmaktadır. Resmi Çin propaganda vasıtalarında oyunlar oynayan, şarkılar söyleyen,neşeli, itaatkar ve halinden memnun Uygurlar ile gerçek hayattaki Uygurlar arasında büyük ve inanılmaz farklar müşahede ettim. Son yıllarda bölgede ve Çin’de gerçekleşen şiddet olayları de resmi Çin söylemlerine inanmış olan Çin toplumunda bu resmi görüşün doğru olmadığı kanaatının oluşmasına sebep oldu ve bu da büyük çapta fikir ve kanaat değişikliklerini beraberinde getirdi. Çinli aydınlar ve gözlemciler Uygur meselesi hakkında fikir yürütmeye ve Hükümetin bölge’de uyguladığı politikaları sorgulamaya başladılar. Bölge’de ve diğer yerlerde yaşayan ve görüştüğüm Uygurların düşünceleri ile bölgedeki gerçek ve fiili durumdan şu sonucu çıkarabiliriz ; Uygurlar kendilerini Çin devletinin bir vatandaşı olarak kabul etmiyorlar ve bu duyguyu hiç de taşımıyorlar. Bu durum dahi tek başına bölge’de büyük bir sorun olduğunu gösteriyor. Hükümet resmi propaganda araçlarındaki “Neşeli ,halinden memnun ve itaatkar Uygurlar” ile Çin toplumunda oluşan “Terörcü ve korkulan Uygurlar ” arasındaki çelişki Olayın bir milli mesele olduğunun çok somut bir delilidir.

            Yazar, Son aylarda meydana gelen Tienenmin olayı,Kunking saldırısı ve Urumçi Tren garı intihar patlaması ile Vietnam’a kaçarken öldürülen Uygurların durumunu hatırlattıktan sonra yorumunu şöyle sürdürüyor :”Bir muhabir ve gazeteci sıfatım ile şunları söyleyebilirim ; Çin ve Uygur Milletleri arasındaki yabancılaşma duygusu birbirlerinden ürkme ve korkma travmasını doğurmuştur.Uygurlar yıllardan beri dışlandılar ve aidiyet duygusundan mahrum yaşamak zorunda kaldılar.Bu iki Millet arasındaki güven duygusu de günden güne zayıfladı. Hükümetin resmi söylemlerindeki “Halinden Memnun ve İtaatkar Uygur” imajını çağımızın en önemli buluşlarından olan internet ve sosyal medya tamamen yıktı. Uygurlar Çin kamu oyunda “eleştiri”kaynağı haline geldi. Sosyal medyada şekillenen durum ve işlenen haber ve yorumlar ileride Çin yönetimi için büyük bir sorun haline gelecektir. Urumçi garın’daki olaydan hemen sonra ÇKP.”Halkın Günlüğü”gazetesinin internet sayfasında ve Wechat sosyal medya ağında bir “Uygur Üniveresite Öğrencilerinin Mektubu” yayınladı.Bu mektupta bu olayı gerçekleştiren “Terörist”lerin eylemleri kınanıyor ve bu eylemin Uygur toplumunda yarattığı olumsuzlar sıralanıyor ve “Milletlerin Birliği’ne” methiyeler düzülüyor. Bu mektup Wechat aracılığı ile 10 bin dafadan fazla yollanmış olmasına rağmen, ancak 11 kişi yorum göndermiştir. Bu ise yönetimin kamu oyunda tartışmaların sosyal patlamaları körüklemesinden korktuğu içindir.Bu da yönetimin Sosyal medyayı çok sıkı kontrol ettiği ve bu konudaki yorumları “Filitre”lediği anlaşılıyor. Çünkü,Uygurların internetteki algısı yönetiminkinden farklıdır.Bir Çinli izleyicinin şu yorumu çok ilgi çekmektedir : “Madem bu mektubu Uygur öğrenciler yazdı, Niçin Uygur dilinde değil ? Mektubun içeriği de boş sözler ve övgülerle dolu. Bu mektubu Hükümetin kendisinin yazdığı belli .Sosyal istıkrarı korumak ve Milli nefret ve kini’i azaltmak için kaleme alınmışa benziyor.”yorumunu yapmıştır.

          Muhabir, makaleyi hazırlarken değişik konumdaki bir çok Uygurlar ile görüştüğünü, bunlardan çok yararlandığını ifade ediyor. Pekin’de Polis’lerin gece vaktı Uygurların yaşadığı bölgelerin tehlikeli olduğunu söyleyerek kendisini uyardığını belirtiyor ve makalesine şöyle devam ediyor ; “ Pekin’de birlikte okuduğum Uygur Okul arkadaşlarım vardı.Onlar,devamlı kendi aralarında toplanırlardı.Çinli öğrenciler ile birlikte onları görmek imkansızdı. Kendi aralarında Uygurca konuşurlardı.Şimdi düşünüyorum de onlarca yıl önce de Uygurlar ile Çinliler arasında büyük uçurumlar varmış. Bunu dillerimizin farklı olmasına bağlıyorum.Uygur okul arkadaşlarım Çince konuşurlarken, şiveleri çok ağırdı. Bir gün bunlardan birine takıldım ve dedim ki,”Sizler Çince konuşurken,sankı birileri ile kavga ediyormuş gibi geliyor. neden ?diye sordum.O cevaben bana şunu sordu “ Sen söyle bakalım,Çin’de kaç tane Çinli Uygurca Konuşuyor ?”dedi.Bu sözü hala aklımdan çıkmıyor. Bence de bu doğru. Gerçekten kaç tane Çinli Uygurcayı biliyor veya Uygurca öğrenmek ister ? Çinlilerle Uygurlar arasında bir “ Ortak Birliktelik” olması lazım. Uygur Okul arkadaşlarımdan biri tahsilini tamamladıktan sonra Ülkesine döndü ve öğretmen oldu. Arada bir internette görüşürüz.Geçenler bana “Burada Polislerin sayısı çok fazla arttı.”diye şikayette bulundu.Ben de cevap olarak “Orada terör ve şiddet de arttı” diye cevapladım. Arkadaşım tutumunu aniden değiştirdi ve bana şunu sordu “Yoldaş Muhabir, söyle bana,burada bu tür şiddet olayları neden çok oluyor? Bunu düşündün mü ? “ dedi. Bu sözler beni bir haylı rahatsız etti ve düşündürdü.

       Batı medyası sürekli olarak bölgedeki olayların Çin’in Milliyetler politikasının başarısızlıklarından kaynaklandığını iddia etmekte. Bunu Özerk Bölge Başkanı Nur Bekri’ye sorduğumda derhal sesini yükseltti ve şöyle cevalandırdı : “Çin’in Milliyetler Politikası dünya’da en iyi örnektir.” Dedi. Ben de Çin’in bölgede Milliyetler Politikasının uygulanmasında sorunlar olduğunu düşünüyorum. 1990’lı yıllarda Türkiye’ye gidip yerleşen Kaşgarlı bir Uygur arkadaşım var. İlişkilerimiz hala sürüyor. O geçenlerde bana şunları yazdı . “ Kaşgar’da akrabalarımı ziyaret için Çin Başkonsolosluğuna birkaç kez vize baş vurusunda bulundum.Talebimi reddettiler.Akrabalarımı buraya getirmek istedim.Çin Hükümeti onlara pasaport vermedi.” Diye şikayetlerde bulundu ve kendisinin de Çin’e dönme gibi bir niyet ve arzusunun olmadığını de belirtti. Gerçekten bölgede yaşayan Uygurlar Memleketini terk ederek dış ülkelere gitmek istemektedirler.Bunun esas sebebi ise,aidiyet duygusunun ortadan kalkmış olmasıdır.Bu duygunun doğal sonucu de budur. Ben Türkiye’de yaşayan Uygur arkadaşımın “Doğu Türkistancı= Bölücü” olduğunu düşündüm. Ancak,onun işi Çin medeniyetini Türkiye’ye tanıtmak ve iki ülke ilişkilerini geliştirmeye yönelik faaliyetler imiş. Eğer o dostum “Doğu Türkistancı” olmuş olsa idi,Çin’in propagandasını yapmazdı diye düşünüyorum. Demek ki,o dostum bir “Bölücü”olmamasına rağmen,yine de Çin’den ayrıldığına o kadar çok memnundu. Bu örnek bile Çin’de ve bölge’de büyük bir “Mesele”nın olduğunun kanıtı değilmidir ? Uygurlar kendilerine Çin’in vatandaşı ve bir parçası olarak bakmıyorlar ve kabul de etmiyorlar. Onlarda Çin’e aidiyet ve Çin kimliği duygusu yoktur.

          Yazar yazısını şöyle sonlandırıyor ; “ Bölge’de ne zaman bir şiddet olayı meydana gelse,bu iki Uygur dostumu hatırlıyorum. Bir çok Çinli Uygurları “Teröristlerle ” aynı görüyor. Bu hatalı görüş sosyal medya’da dolaşmakta ve bu durum çok tehlikeli sonuçlar doğurabilecekir. Çinliler ne zamana kadar Uygur korkusu yaşayacaklar? Bunu tahmin etmek mümkün değil. Bu çok anlamsız ve hatalı bir kanaat. Çin yönetiminin “IRKÇILIK” olayına çok dikkat etmesi gerekir.Sosyal medya’daki Uygur aleyhtarlığı onların devlete daha da yabancılaşmasını ve milli nefret ve kininin derinleşmesine yol açar. Fiziki Yapısı, dili,dini ve tüm insani özellikleri tamamen farklı bu iki milleti bir arada tutabilmek için Xi Jin Ping iktidarının çok çaba göstermesi lazım. Son Urumçi intihar saldırısı Xi’yi korkutmamalıdır. Aksince bu olay, Xi Jin Ping’e bölgedeki Milletlerin birliği için çok daha fazla çaba göstermesi gerektiğini hatırlatan bir ifadenin sembolüdür. Uygurlar ile Çinliler arasında güven ve bir birlerini anlama duygusu şekillenmeden ve Uygurlara karşı tek taraflı kanaat sona ermeden Çin’de “MİLLETLERİN BİRLİĞİ” ’inden söz açmak mümkün değildir. “

Kaynak  : http://www.rfa.org/uyghur/xewerler/mulahize/ikki-xil-yuz-05202014141509.htm

Etiketler: Çin » Görüş Yorum » kÖŞE YAZARLARI » Siyaset