ÇİN’İN UYGURLARA BASKI ZULÜM VE SOYKIRIMLARI İNSAN HAKLARI İÇİN ” ACİL DURUM”‘DUR !

ÇKP’nin işgalindaki Doğu Türkistan’da insani kriz günden güne olmsuzluğa doğru gidiyor.BM.Ülkeler ve uluslararası toplumun Çin işgal yönetimini üzmemek adına cılız ve yetersiz sözlerle ortaya koyduğu tepkileri dahi Çin kabul etmiyor. Çin’in Doğu Türkistan’da sürdürdüğünü etnik soykırımı amaçlayan insanlık dışı uygulamaları için uluslar arası toplumun etkili ve Çin’i bu insanlığa karşı işlediği jenosit suçlarından caydırmak ve bu cinayetlerini sona erdirmesini sağlamak için Uluslararası toplum için acil ve ivedi olarak harakete geçmelidir (Cameron Boyle Bitterwinter yazarı)

UYGUR HABER VE ARAŞTIRMA MERKEZİ (UYHAM)

Çin’in Uygur bölgesinde yaşayan Uygur halkı Çin devleti tarafından acımasızca zulüm görüyor. Onların günlük yaşamlarının her dakikası ve yönü sürekli gözetim altındadır ve günlük yaşamı hiç bitmeyen bir paranoya döngüsüne indirgemektedir. Polis, çok sayıda kişisel bilgiye erişmek için bir cep telefonu uygulaması kullanırken, ÇKP Propoganda kanalı Çin merkez Tv.(CCTV) kameraları yüz ve ses tanıma teknolojisiyle donatılmış olup, “yasadışı” kabul edilen her türlü davranışın derhal ortadan kaldırılmasını sağlamaktadır.

Binlerce kişi “mesleki eğitim merkezlerinde”, yani eğitim kamplarında etnik Çin düşüncesi ile ÇKP.ideolojisine dönüştürülmek için her türlü baskı,zulüm ve işkencelere tabi tutulmaktadır. Baskı ve işkencelerin sorgulamanın sıradan bir yöntemi olan sorgulamalar toplama kamplarına benzeyen bu tesislerde göz altındakilere sistemli bir şekilde uygulanmaktadır.  Ve hepsinden çok daha daha üzücü olanı ise, Müslüman Uygur halkını etnik olarak temizlemek için hesaplı bir girişimin olduğunu gösteren kadınların zorla kısırlaştırma uygulamalarıdır. Bu durum hazırlanan araştırma raporları ile ortaya çıkarılmıştır. Uygur bölgesindeki Müslüman Türlere yapılan bu etnik soykırım İnsanlık tarihinin en karanlık günlerine kadar uzanan bir durumdur.

Çin Soykırımının Tarihsel Kökenleri

Uygurlar, en büyük nüfusu Sincan’da yaşayan Orta Asya bölgesinden çoğunlukla Türkçe konuşan Müslüman bir etnik gruptur . Çin hükümeti, dini aşırılıkçılıkla mücadele etmek için gerekli olduğunu iddia ederek kendi soykırım eylemlerini haklı çıkarmaya çalışmaktadır. Uygurların İslami inançlarına yönelik devam eden bu felaketler onlar için oldukça önemlidir. Gerçekte, zulmün nedenleri özellikle daha karmaşıktır ve bölgenin jeopolitik tarihi ile ayrılmaz bir şekilde iç içe geçmiştir. 

Sincan, 1949’da Çin Halk Cumhuriyeti tarafından ilhak edilmiş olsa da, Pekin bölgeyi bir koloni olarak görmüyor. Ancak bölgedeki Müslüman azınlıklar için bunun tersi geçerli ve pek çoğu Pekin yönetiminin işgal ve sömürgeci politikalarına direndi ve direniyor. Onlar ulusal egemenliklerini yeniden tesis etmek amacıyla sürekli bağımsızlık için kampanyalar yürütüyor. Çin hükümeti Uygurların bu tür faaliyetlerinden ve davranışlardan nefret ediyor . Uygurların yalnızca Çinli çoğunluktan farklı oldukları aynı zamanda kendi kaderlerini tayin hakkına sahip olması gerektiği fikrini yok etmek ve ortadan kaldırmak istiyor.  Çin’in artan baskıları sonucu 1980 ve 1990’lı yıllar boyunca, çok sayıda Uygur ülkelerini terkederek yurtdışına gittiler ve batı ülkelerine sığınmacı olarak yerleştiler.  Bunun üzerine Çin’in bölgedeki etnik ayırımcılık ve dışlayıcı politikalarının şiddeti arttırıldı.

Çin’in Uygurları Gözetim Ve Kontrol Teknikleri

Daha önce de değinildiği gibi, Sincan’daki gözetim teknikleri insanlık dışı bir şekilde istilacıdır. Halkı kontrol etmek ve boyun eğdirmek için en son teknoloji kullanılır; Kaşgar gibi bazı şehirlerde yüz tanıma kameraları her yerde bulunur ve polis kontrol noktaları her birkaç yüz metrede bir konumlandırılarak en rutin eylemler adli gözlem altına alınır. 

Chen Quanguo , 2016 yılında Sincan’da Komünist Parti lideri olduğunda bu tür acımasız yöntemlere geçiş yoğunlaştı . Manastırların yıkıldığı ve yarım milyon Tibetlinin çalışma kamplarına gönderildiği Tibet’in lideri olarak acımasız görev süresinin ardından, Quango bir “ızgara kullandı” -Yönetim sistemi ”, Sincan’ı her biri yaklaşık beş yüz kişilik meydanlara bölüyor. Her meydanda yegane amacı vatandaşları cep telefonlarını arayarak, fotoğraflarını ve parmak izlerini alarak ve sık sık kimlik kartlarını kontrol ederek “yakından izlemek” olan bir polis karakolu bulunmaktadır.

Bu yöntemlerle elde edilen tüm kişisel bilgiler daha sonra “şüpheli kişilerin” listelerini derlemek için bir algoritma kullanan Entegre Ortak İşlemler Platformu olarak bilinen devasa bir veritabanında saklanır . Uluslararası Araştırmacı Gazeteciler Konsorsiyumu (ICIJ) tarafından yayınlanan hükümet belgelerinde belirtildiği gibi, 15.000’den fazla Sincan sakini, algoritma tarafından işaretlendiği için yedi günlük bir süre içinde “mesleki eğitim merkezlerine” gönderildi.

Mesleki Eğitim Merkezleri

Merkezlerin içinde tam olarak ne olduğuna dair bilgi edinmek zor olsa da, kesinlikle adlarından da anlaşılacağı gibi değildir. Tutuklananlar, azınlık kültürünü, dilini ve geleneğini ortadan kaldırmaya yönelik günlük girişimleri içeren bir süreç olan “siyasi yeniden eğitime” tabidir.

Mandarin dersleri zorunludur, Çin Komünist Partisine (ÇKP) bağlılık taahhütleri zorunludur ve İslam’dan zorla feragatlerin de gerçekleştiği düşünülmektedir. Buna ek olarak, bir dizi tutuklu sorgulamalar sırasında “işkence gördüklerini ve uykudan mahrum bırakıldıklarını” bildirirken, diğerleri “her hareket ve ifadeyi” mikrofonlar ve kameralarla izleyerek “hapishane benzeri koşulları” tanımladı.

Çin Kongre Yürütme Komisyonu’na göre , Çin hükümeti toplamda en az bir milyon Uygur’u zorla gözaltına aldı – bunların çoğu ne bir suçla suçlandı ne de yasal temsile erişime sahip değildi.

Uygurların Zorla Sterilizasyonu

Uygurların merkezlere gönderilmesinin en yaygın nedenlerinden biri, devletin Uygur nüfusunu fazlasıyla bastırma arzusunu açıkça ortaya koyan “çok fazla çocuk sahibi olmak”. Ancak son zamanlarda, Uygur ve diğer azınlık kadınları zorla kısırlaştırma , zorla kürtaj ve intrauterin cihaz yerleştirmeleri yaşarken bu konudaki çabaları daha da barbarca büyüdü – uzmanlar tarafından “demografik soykırım” olarak tanımlanan bir durum .

Bu yöntemler, Uygur nüfusunu sulandırmak için uzun süredir devam eden bir girişimin iğrenç bir uzantısı olarak görülebilir. 1949’da Uygurlar bölge nüfusunun% 76’sını oluşturuyordu ve Han Çinlileri sadece% 6,2’yi oluşturuyordu. Yine de, çok sayıda Han Çinlisinin bölgeye taşınmaya teşvik edilmesinin ardından, bu oran sadece% 42’ye düştü.

Uygurlara zorlanan dehşet ışığında, uluslararası toplumun olumlu ve kalıcı bir çözüm bulmak için birlikte çalışması son derece önemlidir. Uygurlar sadece uymayı reddettikleri için hedef alındıklarında, durum eşi görülmemiş bir insan hakları felaketi teşkil ediyor. Devam edemez.

KAYNAK : https://bitterwinter.org/chinas-persecution-of-the-uyghurs-a-human-rights-emergency/