ABDURRAHİM ÖTKÜR VE İZ ŞİİRİ

Doğu Türkistan’ın 20.yüzyılda yetiştirdiği ünlü düşünür,şair ve ediplerimizden  Abdurrahim Ötkür’ün  ” İZ “şiiri

 İZ Şiiri (Uygur Türkçesi ile)

Yaş iduk uzun seperge atlanıp manganda biz,
Emdi atka mingudek bopkaldi ene nevrimiz.
Az iduk müşkül seperge atlinip manganda biz,
Emdi çong kervan atalduk, kaldurup çöllerdi iz.
Kaldi iz çöller ara, gahi davanlarda yene,
Kaldi ni, ni arsılanlar deşti çölde kevrisiz.
Kevrisiz kaldi dimenğ yulgun kızargan dalida,
Gül çiçekke pürkünür tangla baharda kevrimiz.
Kaldi iz, kaldi menzil, kaldi uzakta hemmisi,
Çıksa boran, köçse kumlar, hem kömülmes izimiz.
Tohtimas kervan yolida gerçi atlar bek oruk,
Tapkusi bu izni bir kün, nevrimiz ya evrimiz

İZ ŞİİRİ (Türkiye Türkçesi)

Genç idik, uzun sefere atlanıp çıkkanda biz,
Şimdi ata binecek, oldu torunlarımız.
Az idik zorlu sefere atlanıp giderken biz,
Şimdi büyük kervan anıldık, bıraktık çöllerde iz.
Kaldı iz çöller ara, gahi zirvelerde yine,
Kaldı, Nice Arslan- yiğitler ıssız, çöllerde kabirsiz.
Kabirsiz kaldı deme, ılgın kızarırken yaylada ,
Gül çiçeğe bürünür, yarın baharda kabrimiz.
Kaldı iz, kaldı menzil, kaldı uzakta cümlesi,
Çıksa boran, göçse kumlar, hiç gömülmez izimiz.
Beklemez kervan yolunda gerçi atlar çok zayıf,
Bulacak hiç olmasa, bu izleri NEVRİMİZ YADE EVRİMİZ

( Nevre= Torun, evrimiz = Torunlarımızın çocukları)