İngiltere’de yayınlanan “Telegraph” gazetesi 6 Ocak’ta yayınladığı raporda, Çin’in Uygur bölgesinde yaşayan Türk halklarını(boylarını)kullanarak  bazı guruplara pozitif  ayırımcılık yaptığı ve bu kardeş halkların  aralarına kin ve nefret tohumları ekerek grupları bir birlerine karşı nasıl kullandığı ve özellikle   Uygur bölgesinde yaşayan en kalabalık  Türk gurubu Uygur Türklerini kontrol ve baskı altında tutabilmek  için   onlara yönelik baskı ve zulüm  ve diğer insanlık dışı uygulamalarında   Kazak Türklerini  kendi baskı ve zulmüne nasıl ortaklığa  Kazakları nasıl zorladığını ortaya  koydu.

The Telgraph  gazetesi “Bunu kendi kardeşlerimize yaptık:  İşgalci Çin, Kazakları  Uygurlara yönelik baskı ve zulmüne  nasıl zorladı?”  başlığı altında yayınladığı ve Manşetten yayınladığı  haber yorumunda  Doğu Türkistan asıllı Kazak Türkü olan ve Çin işgal rejiminin 2017’de başlattığı “Radikalizm ve Terörcülerle Savaş” kampanyasında aktif rol alan  Gülfiye Kazbek ile  yapılan bir raportajına yer verdi. Bir süre önce Kazakistan’a göç eden ve halen  Şu anda Kazakistan’da güven içinde yaşayan Gülfiye Kazbek raportajinda, Müslüman Uygurların  özellikle geceleri evlerine baskın yapılarak nasıl  göz altına alındıklarını  ve bu  işlemin gerçekleşmesi için İşgalcilerin  kendisine nasıl emir verdiğini anlattı ve ” Tutuklanan  Uygurların akibeti  hakkında biz ve aileleri dahil hiç kimse  bir şey bilmiyorduk. Onları aileleri ile bir daha  görüştürülmüyordu, çünkü  görüşmeleri yasaktı. Böyle emir veriliyordu. Çünkü  tutuklananların aileleri  ikinci kez görüşemedikleri gibi onların nereye götürüldükleri ve nerede tutuldukları hakkında da bilgi verilmiyordu. Kendilerine bilgi verilmesi yasaktı.” dedi.

Gülfiye Kazbek :  Katıldığı Toplu Gözaltı  Operasyonlarında  Gördüklerini şöyle anlattı : 

1. Toplu tutuklamalar özellikle geceleri yapılıyordu. Mahalle asker ve polislerce  kuşatma altına alınıyor ve kimsenin dışarı çıkmasına izin verilmiyordu.
2. Daha öncesi tutuklanacakların hazırlanan listelerine göre  evlere giriliyor ve isimleri olanlar elleri kelepçelenerek başlarına siyah torbalar geçirilerek araçlarına bindirilerek  götürülüyordu.
3. Polis merkezlerine götürülen bu tutukluların  kemerler, kemer, düğme ve altın ve gümüş bilezik,  yüksük ve diğer ziynet eşyaları ailelerine   teslim edileceği önü sürülerek toplanıyordu.
4. Benim de katıldığım bir gözaltı kampanyasında  Çin işgal rejiminin tutuklulara karşı acımasız ve vahşi  davranışlarına şahit oldum. Onların  kelepçelenerek ve başlarına siyah torbalar geçirilerek  üç otobüse bindirilip belirsiz bir yere götürüldüler.   Çinli asker ve polislerinin  gözaltına aldıkları Uygurlara yönelik bu acımasız ve insanlık dışı  davranışlarını görünce şoke oldum ve çok üzüldüm
5. Görev aldığım bir diğer tutuklama operasyonunda bir aileden tam 10 kişi tutuklandı, Ancak bunların ne sebepten gözaltına alındıkları ve nereye götürülecekleri hakkında hiç bir bilgi verilmiyordu. Sormamız da yasaktı.
6.  Tutuklananların   Hapishaneye mi yoksa Toplama kamplarına götürülecekleri bilinmiyordu. Belki de katledilmek için götürülüyorlardı. Çünkü, bunlar hakkındaki tam bilgilerin gizli tutulması insanın aklına  her ihtimali  getiriyordu.
7. Benim bu tutuklanma operasyonlarında görev almam isteğim ve arzum dışında idi. Çünkü, reddetmem benim de tutuklanmam ve cezalandırılmama sebep olurdu.
8. Ben dahil hiç kimse  bu işleri yapmak istemez ama başka  çaresi ve çıkış yolu yoktu. Zorlama ve dayatmalarla bu işler zorla yaptırılıyordu bizlere.
9. Her zaman düşündüğüm ve çok korktuğum  şey benim başıma da bu kötü şeylerin   gelmesi, çocuklarımın yetim kalması ve kadınların kocalarından  zorla ayrılarak koparılması  endişesi idi.
10. Ben  Çinli işgalcilerin bu  tutuklama operasyonlarında  bir süre çalıştıktan sonra istifa ettim. Daha sonra Kazakistan’a göç etmek istediğimi bildirdim. Çin işgal yönetimi bana ” Gördüklerim ve tanık olduklarım hakkında hiç konuşmamak ve başkalarına anlatmamam şartı ile izin verdiler.