ANKARA’DA “GÖKBAYRAĞIN GÖZYAŞI “AKTI,SEL OLDU!

Osman ORTAY

“Hoşça kal evim, barkım, köyüm, yurdum elveda,

Elveda, bana ait olmayan bir çocuk.

Bir acı yolculuk var bilinmez uzaklara,

Hoşça kal Türkistan’ım, Yarkent’im elveda.

Hoşça kal can arkadaşı, sokağım, ağaçlarım.

Bilinmez yollarda hürriyet aramak var,

Ararken, güvenlikk var.

Bir umut uçurdu uzaklara,

Döneriz belki bir gün, ürünlerz elveda…”

Bu mısralar, 1949 yılındaki eski Çin’in mülkiyetinde Doğu Türk’dan, henüz dört durumdayken ailesi ile birlikte göç etmek durumunda Nurala Göktürk Hanım’ın “Gökbayrağın Gözyaşı” isimli Cennet yer alan “Elveda Yurdum” isimli şiirinden. “Elveda bana ait YAŞANMAMIŞ HATIRA!..” Yalnızca bu mısra o kadar şey için çok şey düşünmek, çokken sağlıklı olmak değil.

“Göç” e bakmayın. Bir kaçış, daha doğrusu “Vatan için vatanı terk etme” hikâyesi bu. Vatanlarının, hayatlarının eğitim acıları için7000 metrenin üzerinde aşın olan Pamir dağlarını’a, Türkiye’ye ve 1961’de darı 1965’te sona eren 4 – 5 uzun eğitim, dolu meşakkatlerle ilgili ayrıntılı bilgiler

Kitapta, “İlham Kaynağım Dağlar” adlı bir giriş yazısından sonra tam 105 şiir yer alıyor. Şiirlerin hepsi, özlem, aşk, sevdaret var. Yürekten yazıldığından, çocukluktan altmışlı, yetmişli yaşlara bir zamanda korkularla ama daha çok Ümitlerle ilgili yıllarını anlatan kutsal bir davanın şiirleri.

Ankara’da, düzenlenen “1 Edebiyat Kültür ve Sanat Sokağı Günleri” etkinliklerini düzenleyen organizasyon komitesi bir vefa örneği olarak “Gökbayrağın Gözyaşı” kitabının sahibi Nurala Göktürk ve aynı yollardan geçerek çileli bir ömür süren büyük dava adamı eşi, Hamit Göktürk’ü de davet etmişlerdi. Nurala Hanım’ı yazı, şiir ve Doğu Türkistan davası için yaptığı faaliyetlerden dolayı tanıyor, eşi Hamit Göktürk’le yıllardan beri haberleşip fikir alışverişinde bulunuyorduk. Doğu Türkistan’la ilgili yazdığım yazıları da ilgili yerlere gönderiyor, paylaşıp dağıtıyordu. Salgın günlerinde bahçemizde torunlarımla yaptığımız mütevazı bayram kutlamaları sırasında onların Gökbayrak altında çekilen videolarını paylaşmıştım. Videoda, torunlarımın, “Doğu Türkistan’a Hürriyet” diye seslenişleri de vardı. Hamit Bey o videoyu görünce heyecanlanmış ve hemen telefon ederek “Onlara birer dobba (Doğu Türkistanlılara has başlık, şapka) hediye edeceğim” demişti. Program dolayısıyla Ankara’ya gelince başka hediyelerle birlikte dobbaları da getirmiş, sağ olsun.

Nurala Hanım, kitabında yer alan şiirleri hangi duygularla yazdığını, büyüklerinden dinlediği o zor yılları ve 72 yıldan beri dinmediği gibi giderek artan Çin zulmü karşısında sel olup akan gözyaşlarını duygulanarak anlattı, Hamit Bey de kendisine eşlik etti. Onlar, “Dünyanın her neresinde olursa olsun her Türk’ün iki vatanı vardır. Biri bulundukları topraklar, ikincisi Türkiye’dir” diyorlar. Dolayısıyla Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin konuya daha çok sahip çıkmasını istiyor ve bekliyorlar.

Haliyle, dünya devletlerinden 49’unun Çin tarafından Uygur Türklerine yapılan zulmü kınayan bir bildiri yayınlamaları ve 9 devlet tarafından Soykırım uygulandığının karar altına alınması bu toplantıda da gündeme geldi. Nurala Hanım ve Hamit Bey “Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne güvendiklerini ve bugün olmasa da yarın mutlaka seslerine ses verilip 72 yıldan beri akan gözyaşlarının dindirilmesi yolunda önemli adımlar atılacağına inandıklarını” söylediler.

Yapılan konuşmalardan sonra Nurala Hanım “Gökbayrağın Gözyaşı”, Hamit Göktürk de Vahşi Çin tarafından zindana atılan ilim adamı İlham Tohdi’yi anlattığı “Hapisteki Lider İlham Tohdi/Yolum Gayem Uygur Türkleri ve Çin Meselesi” isimli kitaplarını imzaladılar. Her iki kitap da internet ortamından temin edilebilir.

Bu arada Nurala Hanım çalışmalarıyla ilgili bir müjde daha verdi. Bu, yeni bir kitaptan olmak üzere yeni bir kitaptı. Kendilerinden olanlarından , kalanlardan kalanların büyüklerini anlattıklarını, “ Tanrı’nın kitaplarını yapacaklarını’ndan Erciyes’in Eteklerine ve yayınlan verdi. Bu yollardan alınıp götürülerek Doğu Türkistan’ın okullarına öğretilecek öğretilecek şeyler öğretilecek