ÖMRÜNÜ KUTLU VATAN, DOĞU TÜRKİSTAN’IN İSTİKLAL VE HÜRRİYETİNİ ELDE ETMEK İÇİN MÜCADELE EDEREK TÜKETEN VE DAHA  SONRALARI İSE, BEKLEMEKLE GEÇİRMİŞ AK SAKALLI’LARIMIZ İLİKLERİNE KADAR ZÜLMÜN ISTIRABINI YAŞAYAN BİR DEVRİN İNSANLARIDIRLAR. BU NUR YÜZLÜ VE VATAN KOKAN BU ABİDE  KUŞAK  BİR BİRLERİ ARDISIRA RAHMETİ RAHMAN’A KAVUŞTULAR.VATAN SEVGİSİ’NDE BİZE  DERSLER VEREN VE ÖRNEK OLAN  BU ÇİLEKEŞ BÜYÜKLERİMİZ, YANI ANIT NESİL, DAYANILMAZ  BİR HASRET  VE TESELLİ EDİLEMEZ VATAN ÖZLEMİ VE AŞKI İLE  MUM MİSALİ  YAVAŞ YAVAŞ ERİYEREK TÜKENDİLER VE TÜKENMEYE DE DEVAM EDİYORLAR.  BÖYLECE BİR  BİR DEVİR  DE KAPANIYOR.
ANCAK,ZULMÜN, ACININ VE  HASRET VE ÖZLEMİN  LUGATLARDA TAM KARŞILIĞI BULUNMAMAKTADIR. ANCAK, BÜTÜN BUNLAR  YAŞANARAK ANLAŞILIR,SANIRIM.

Nurala Göktürk

AŞKIN GÖZYAŞLARI

Yürek, yürek bulutlar gözlerde kümelenmiş,
Öyle bir sevgili ki büyük Aşkın sahibi…
Derdi de O yaratmış, kendisidir Tabibi,
Gönüllere taht kurmuş gerçek Aşkın talibi,
Ona çağlar yüreğim ve Aşkın gözyaşları.

Divanında divane, el pençedir kulluğum,
Ben bir garip, biçare pejmürde-i maşuğum…
Sana müptela bendim, Sendedir gönül bağım,
Fani Aşkı neyleyim, fakire Sen yetersin…
Sana çağlar kulluğum, gözümde gözyaşlarım.
Gönül bağrımda ateş, gözyaşlarımsa Pınar,
Beni bu fani âlem, birçok devirde sınar,
Biliyorum her aşkın sonu hep Sana çıkar…
Bir zerreyim emrinle, candan ayrılır ruhum,
Cismimde Ateş olmuş Aşkımın gözyaşları.

Aşka ilan istemez o bir gizli sır bizde,
Seni görür maşuklar baktığında her gizde,
Senin adınla akar, Okyanus ta Deniz de,
Öyle büyük ki Sevdan Âlem aşkınla döner,
Dört mevsim Sana çağlar Aşkımın gözyaşları.

Adını Leyla koyduk, Sen yazılı yüreğin,
Çöllere düşen Mecnun Seni arar örneğin,
Kanunudur Dünyanın ta ki sonuna değin…
Tahirlerle, Zühreler aşkın narında yanar,
Sana’dır tüm sevdalar ve Aşk’ın gözyaşları.

Yanılır Senden başka, bir faniyi yar tutan…
Savrulur yaprak gibi, yabanlarda yer tutan.
İmdat aranır sonra, balçıklı suyuna batan.
Ey Lütfü Keremi bol, merhametler sahibi,
Sanadır ilanı aşk ve aşkın gözyaşları.

Çağır beni kulum de, yollarına varayım,
Senin sevdanla yanar, fakir gönül sarayım,
Lebbeyk’ler de aşk ile huzurunda durayım,
Orada al bu canı, Ravza-da can vereyim.
Gel kulum de ne olur Koca mülkün sahibi…
Yollarında sel olsun aşkımın gözyaşları.

15-1-2014 Çarşamba – İSTANBUL