UYGUR TÜRKLERİ,ATATÜRK VE GÜNCEL GERÇEKLER…

Hıncal ULUÇ

“En büyük hayalim,Ankara’da basılan bir gazetenin,Türkiye’den Uygurlara kadar tümTürkler tarafından okunup anlaşılmasıdır.
Mustafa Kemal Atatürk”

Gazeteciler Günü dolayısıyla yazmıştım, Mustafa Kemal‘in 1933’te söylediklerini.. Sevgili Venüs, Viyana‘dan bana yolladığı kutlamaya eklemişti.
Bugünlerde bana bir şeyler oldu.
Neyi, kimi düşünsem, bir yerde karşıma çıkıyor..
New York Times okuyorum ya, günlük.. Çocuklar her sabah gazeteden getiriyorlar.
Bir aksama olmuş herhalde. Pazartesinin gazetesi Perşembe sabahı geldi..
“Opinion/ Görüşler” sayfasında manşet ve nerdeyse tam sayfa..
“Genosid beni Uygur köklerime döndürdü.”
Amelia Pang adlı Uygur kökenli bir gazeteciyazmış.. Alt başlığı şöyle:
“Çin’de bir Uygur ailesi, hayatta kalabilmekiçin Çinli olmak zorunda..”
“Aslında bu yazıyı, bu ülkenin en hızlı Çincisi, Sevgili Dostum Doğu (Perinçek) okumalı”dedim önce..

Sonra düşündüm.. “Her kes okumalı aslında.. Hele bize kafa tutan Amerika ve Avrupa’ya karşı yüzümüzü Doğu’ya döndüğümüz,İpek Yolu’nu hem kara hem demiryolu olarak yeniden açtığımız, Kars’tan Çin’e 12 günde giden ilk trenimizi uğurladığımız günlerde, herkes okumalı..

“Çin politikamıza katılıyorum. Dış politika, ülke menfaatlerini öne alır.. Doğu politikamızla, yani Çin ve Rusya ilişkilerimizin gelişmesi üzerine,Amerikaların, Almanya, İngiltere ve Fransaların bize karşı o küstah tavırlarını nasıl değiştirdiklerini gördük..
Akıllarını başlarına almak zorunda kaldılar.
Bu yüzden “Körü körüne boyun eğmiş değil, başını dik tutan akıllı politika”yı benimserim ben.. Ama bu dış politikayı güderken, bazı şeyleri bilmek gerek..
Amelia Pang’ın yazısını özetlemem bu yüzden.

***

Kendimi gerçek bir Uygur olarak ilk defa 3 yıl önce hissettim. O gün, şimdi sosyal medya sayesinde çok ünlenen fotoğrafı gördüm.
Koyu lacivert elbiseler içinde yüzlerce Türk, Çin’in güya özerk Uygur/ Sincan Eyaleti’nin Hotan kentindeki bir konsantrasyon( toplama) kampında oturuyorlardı.
Bu mahkûmların umutsuz yüzlerine yakından baktım. Çekik değil, yuvarlak gözleri, çıkık yanak kemikleri ve kartal burunları vardı.. Tıpkı benimkiler gibi..
Bu resim beni, çok rahatsız eden gerçeğimle yüzleşmeye zorladı.
Her ne kadar tüm hayatımı Amerika Birleşik Devletleri‘nde geçirmiş olsam da, Çin’in o müthiş asimilasyon politikası hâlâ gelip beni buluyor çünkü..
Kökenimin Uygur olduğunu biliyorum, ama ailem Çinli.. Hiç biri Uygurca konuşmuyor. Bugün benim gibi Çin’den kaçma imkânı bulan Uygurlarla ancak Çince konuşup anlaşabilmemiz bu yüzden.
Hiçbir Uygur bayramını kutlamıyoruz. Ailem, onlarca yıldır süren “Çin’de bir tek devlet, tek halk vardır” ilkesinin yarattığı asimilasyon politikasının kurbanları.
1949 yılından beri Çin Komünist Partisi, Uygur kimliği ve kültürünü yok etmeye başladı. Bir yandan mali baskılar yapıldı. Uygur gençleri Çinlilerle evlenmeye zorladılar. Uygur ve Han Çinlisi, ırklararası aileler kurulmaya başladı. Okullarda Uygurca yasaklandı. Irkçılık başladı. Türk azınlık, Çin’deki en ağır işsizler oranına yükseldi.
İşçi arayanların kapılarına “Uygurlar başvurmasın”yazıları konur oldu. Taksiler Uygurları almıyor, oteller Uygurlara oda vermiyorlardı.
Bir Uygur ailesi, yaşayabilmek için Çinli olmaya mecburdu artık.

Uygur olmak ölüm kalım meselesi haline geldi. Uygur çiftlerin çocuk yapmasına engeller kondu. Hamile kadınlar kürtaja zorlandılar. Uygur ailelerinde doğum bu önlemlerle yüzde 84 oranında azaldı.

2020’de Uygur doğum oranı yüzde 0 (%0.0) olarak planlandı. Milyonlarca Uygur, konsantrasyon kamplarında toplandı. Bu kampların pek çoğunda Müslüman Uygurlar, Amerikan halkının tükettiği Çin mallarını üretmeye başladılar. Kovid-19 maskeleri, Bebek pijamaları, insan saçından peruklar gibi.

Bu kamplarda 3 milyona yakın Uygur ve diğer Türk azınlıkların toplandığı söyleniyor. Şu anda benim pek çok safkan Uygur akrabam hâlâ Sincan’da..
Onların izini bulmak için bir “Uygur İnsan Hakları Gurubu”na başvurdum. “Sakın ha” dediler. “Yurt dışından biri ile temas,Uygurların bu kamplara atılmasına yeten 48 suçtan biri. Alkol almak, küfür etmemek gibi.. Hâlâ kampta değilse,sen ararsan, mutlak giderler.

KAYNAK : “https://www.sabah.com.tr/yazarlar/uluc/2021/01/16/uygurlar-ataturk-ve-guncel-gercekler?fbclid=iwar2