29 Ocak 2017’den 12 Mart 2019’a kadar gözaltı merkezinde ve toplama kampında alıkonur Gülbahar Haitiwaji. Tutuklu bulunduğu süre boyunca, defalarca yaptığı başvurularına rağmen savunması için hiçbir zaman avukat tutamaz. Gözaltı merkezlerinde veya toplama kamplarında yaşam koşulları çok kötüdür. Normalde 15 veya en fazla 20 kişinin kalabileceği odalarda 30-40 kişilik gruplar halinde tutulurlar. İnsan sağlığına zarar verecek şekilde bekletilmiş yiyecekler verilir mahkumlara. Kaldıkları toplama kampında kışın sıcaklık eksi 30 dereceyi gösterirken dışarıda kalmak zorunda bırakılırlar.

Geceleri ışıklar söndürülmediği için ışık altında uyumak zorundadırlar. Ayrıca gece nöbet tutup, gündüz 11 saat psikolojik siyasi çalışmalar yaptırılır. Koğuşta Uygurca konuşmak, dua etmek yasaktır.

Kocasına ve kızına terörist demek için bahane olarak; eşinin Fransa’ya siyasi sığınma başvurusunda bulunduğunu ve kızının Uygurlar tarafından düzenlenen Çin karşıtı protestolara katılmasını kullanırlar. Gülbahar Haitiwaji de bir Çin vatandaşı olarak ailesinin yasa dışı davranışlarını Çin Komünist Partisine bildirme yükümlülüğü olduğunu söylerler.

Kızının çabaları ile Fransız hükümeti müdahalesiyle toplama kampından çıkabilir ve ailesine yeniden kavuşur Gülbahar Haitiwaji.

Kitaptan bazı alıntılar;

“Kamplarda yaşam ve ölüm arasında bir fark yoktu. Gece, gardiyanların ayak sesleri bizi uyandırdığında yüzlerce kez beni kurşuna dizmeye geldiklerini sandım…”

“Ölüm her yerde sinsi sinsi dolaşıyordu. Hemşireler, bizi aşılamak için soğuk elleriyle kollarımızı tuttuklarında, bizi zehirlemeye çalıştıklarına inandım. İşte burası, hayata geçirilen kamp sisteminin karmaşık hedefininin ne olduğunu anladığım yer oldu: Amaçları bizi soğukkanlılıkla öldürmek değil, yavaş yavaş ortadan kaldırmaktı. O kadar yavaş ki kimse yok olduğunuzu fark etmeyecekti…”

“Anlattıklarımın hepsi tamamen gerçek! Yaşadığım hiçbir şey, olayın şartlarını abartan hastalıklı bir mahkûm fantezisi tezahürü değil. Binlerce kişi gibi ben de bizi hapseden, bize işkence yapan Çin’in çılgın kasırgasında sürüklendim…”

“Beni önce yedi yıl ‘yeniden eğitim’ kampına mahkûm ettiler. Vücuduma işkence ettiler ve zihnimi çılgınlığın sınırına getirdiler. Ve şimdi, davamı inceledikten sonra bir yargıç, aslında masum olduğuma karar vermişti…”

‘Uygurlar teröristti ve bu yüzden ben, Fransa’da bir mülteci olan Gülbahar da, Uygur olduğum için teröristtim.’ Birbirini izleyen propaganda dalgaları üzerime çullandı ve aylar boyunca mantığımın, aklımın bir kısmını kaybettim. Param parça edilen ruhum çalındı. Önce gözaltı merkezinde, sonra kamplarda. Onları asla geri alamayacağım.

Fransa’da yaşayan eşinin yanına giden ve bir telefonla ülkesi Doğu Türkistan’a dönmek zorunda kalan Gülbahar Haitiwaji (Heyithacı) orada yaşayacaklarından habersiz yola koyuldu. Yola çıktığında ailesinin yanına, heybesinde pek de hatırlamak istemeyeceği ama bir kitap çıkaracak kadar çok, yaşanmışlıkla geri döneceğinden habersizdi. Heyithacı, ne olduğunu bile anlamadan ülkesinde tutuklanıp, 2 yıl boyunca toplama kampında tutuldu.Burada başına gelenleri Fransız gazeteci Rozenn Morgat’a anlatınca ortaya “Çin Kampından Nasıl Kurtuldum” adlı kitabı çıktı. Dünyada büyük ses getiren kitap geçtiğimiz ay Mihrabad Yayınları tarafından Türkçe olarak basıldı. Kitapta Heyithacı, yaşadıklarını en ince detaylarına kadar anlatıyor.

Hâlâ kendimi güvende hissetmiyorum

Kampların vücuduna oldukça zarar verdiğinden de bahsediyor Heyithacı ve şunları söylüyor: “Vücudum zayıf. Kamplarda 7 gün 24 saat neonlar altında bırakılmak nedeniyle görme sorunlarım var. Aynı zamanda sürekli sırt ve baş ağrılarım oluyor. Uyurken bile beynim hala düşünüyor, tamamen rahatlamak benim için şu an oldukça zor. Fransa’da rahat olmama rağmen, bazen güvende değilmişim gibi hissediyorum. Eski hayatıma dönmek için zamana ihtiyacım var. Kısacası, sporla ve ailemle geçirdiğim zaman sayesinde eski rutinlerime dönmeye çalışıyorum.”

Soykırımı göstermemiz lazım

Kamplarda hala çok sayıda insan olduğunu da ekleyerek, zulmün sona ermesi için dünya çapında gösteriler yapılması gerektiğini aktarıyor. Gülbahar Heyithacı “Tüm dünya varlığından haberdar olduğu halde Çin, 5 yıldan beri kampları tutuyorsa, bunun nedeni Çin’in ekonomik gücüne ve etkisine inanmasıdır. Mümkün olduğu kadar çok ülkeyi, Çin’e baskı yapmaya zorlamamız gerekiyor. Onları zorlamak için sosyal medyayı kullanarak medyatik kampanyalar düzenlememiz gerekiyor. Ekonomik baskılar benim için şu anda Çin’e karşı en etkilisi. Aynı zamanda Çin’e ve diğer ülkelere Uygurların var olduğunu ve gözlerimizin önünde gerçek bir soykırımın yaşandığını göstermek için dünyanın her yerinde gösteriler yapmaktan vazgeçmemeliyiz” diyor.

Kaynak : https://www.dunyabulteni.net/cin/cin-kampindan-nasil-kurtuldum-h540456.htmlGenç Müslümanlar/Mustafa Doğan