ÇİN’İN İŞGAL VE ESARETİNDEKİ DOĞU TÜRKİSTAN’DAN YÜKSELEN “ÇIĞLIK !”

Zeynep OĞUZCAN

Kör ve sağır dünyanın bir köşesinde insanlar zulmün yakıcı ruzgarlariyla savaşırken,sen sıcak yuvanda iğne ucu kadar bile olmayan dertlerini dağ gibi büyütürsün de insanlığını küçülttüğünü bilmez misin ?

Boynuna kadar battığın bencillik denizinde etrafınla uğraşırken bir yerlerde insanların sadece nefes alabilmek için uğraştığını bilmez misin? Senin ruhun sadece sıkılırken bir yerlerde ruhları oluk oluk kanayan insanlar olduğunu düşünmez misin?

Doğu Türkistan, sadece inancından dolayı insanların zulüm rüzgarlarıyla yakılıp yıkıldığı , insanlıktan nasibini almamış zeban kılıklıların , Müslüman kanıyla topraklarını suladığı , bir gün manşetlerde olan ertesi gün unutulan ,kelimelerin tükendiği yerde sadece yaşamak için uğraşanların çektiklerini görmez misin?

“Zulmün olduğu yerde tarafsızlık namussuzluktur. ” der Cemil Meriç. Dünya ise sessiz, bilmez misin sükut ikrardan gelir? Sen sustukça devam edecek bu zulüm, sen sustukça kanayacak hem bedenler hem ruhlar ! Sustukça tarih bizi kardeş yazar mı? Yazsa bile kardeş bunu unutur mu? Vah kardeşlerime! Vah bize! Vah ki ne vah! Arka bahçendeki çiçekler yandı ,yağmur da yağmıyor artık! Toprak kuru kuru nefes almaya çalışırken çocukların çığlığı içinde onların kanlarıyla boğuluyor duymaz mısın?

Bu mahşerden kaçabilenler çadırlara hayallerini asarken bedenen ölmeyip ruhen kim bilir kaç defa öleceklerini düşünüyor. Orhan Veli’nin mısralarındak gibi bedava değil yaşamak. Bedelini onuruyla, kanıyla, ruhuyla ödüyor. Cennetin ateşler içinde kalan yangın yer olmuş bilmezsin? Bencilliğin ip gibi boynunda seni kendi cennetinin derdine düşürür. Halbuki öyle miyidi peygamber? Her gün insanlık için akıttığıi gözyaşlarıyla titrerdi alem .Keşke saçından sakalından önce ruhunu örnek alabliseydik. Ahlakıyla ahlaklansaydık. Maddeden manaya dönüşebilseydik…

Yeşil Yol filmindeki Jhon Coffey gibi bazı insanlara iyi gelmiyor insanlık. Hani tüm gücümüzle bağırsakta içimizden çıksa tüm öfkemiz, değiştiremediklerimiz ama imkansız çünkü bağıracak olan yüreğimiz taş olmuş. Yapay sevgilerle kaplamışız sonra kendimiz bile inanmışız taş olmadığına.

Görmeyenle gören bir olmaz, der Rab! Lüks otellerin odasında Kabe’yi izlerken görmez misin Kabe altın örtülerinin içinde dünyadaki zulme ağlıyor.

Kendine Müslüman, kendine iyi, kendine haklı…Ya insanlığa?

Kaynak : http://www.larende.com/yazarlar/zeynep-oguzcan/ciglik/851/?fbclid=